Uykumu getirir çoğu zaman
bir bardak bourbon
beyaz yatak örtüleri
-yeni yıkanmışsa tabi-
yüksek yastıklar ve
beni saran,
sıcak bir yorgan...
Yumuşak bir zemine değer
gibi olurum
yatağın serinliğine rağmen
uzatınca ayaklarımı,
uykunun kıyılarına...
Ve nefis bir şölene dönüşür gece,
başımda uyku perileri,
dillerinde neşeli ninnileri
göz kapaklarımın üstünde
bir sürü kum tanesi...
O uyku ki, kötü hatıraların müsebbihi
geçmişin dokunuşlarına karşı
huzurlu bir silgi,
unutturmak için
dünün nahoş izlerini.
Süzülürken kokusu hintsümbüllerinin
küçük zerreler halinde hücrelerimden içeri,
yavaş yavaş duymaz olurum
kısık sesle söylenen kelimeleri de artık
düşüncelerim alır başını gider
uykuya bırakırlar yerlerini,
loş odanın duvarlarında birikir
kum adamın varyetesi.
Yenilenir,
güne
kusursuz bir uykuyla
uyanan kişi...
