Doğayı içimde taşıyorum.
Esnemezliği, katılığı
salıverdim.
Zıplak bir keçiyim
Adamus'un çemberinde.
Duyularımı açıyorum.
Sıkıcı gri duyulardan
her şeyi duymaya doğru...
Yiyeceklere, seslere, kokulara
ve insanlara doğru.
Yanlış olan bir şey yok.
Bilgeliği kucaklıyorum.
Altın Çağ'ın eşiğinde,
kendini hissetme
ve şefkat hüküm sürecek
Poe'nun macabre'sinde.
