30'lu yaşlarımın sonlarındayım. Bir gün güneş yüzüme vururken -ki genelde güneş yüzüme vurduğunda aydınlanma yaşarım- hayatımda nelerin çapayla sabit olduğunu fark ettim. Bu fark edişten sonra hafif bir rüzgar esti ki genelde olur bu. Ve kim olduğumu bilmenin tarifsiz hazzını yaşadım. Bence cennet böyle bir şeydi.
* Aile kurmak istemiyorum.
* Kendi yatağımda uyanmak benim için önemli.
* Takıntılarımı seviyorum.
* Erken kalkacağım bir işte çalışmayacağım.
* Ben her yerde yaşayabilirim.
* Ben bir grubun parçası değilim.
* Her şeyden bir parça olma özgürlüğüm var.
* Herkes benim bir parçam.
* Kimseye gerçekten kızgın değilim.
