İnsana umut veren şeyler vardır.
Bir gülümsemeye karşılık
bir gülümseme.
Başını yukarılara kaldırıp
mimariyi izleme
dağları, ufku panoramik gözlerle.
Merak efekti.
Kendi bilgini toplamak.
Simyacı’nın yolu,
Argan otu,
çiçek süsü verilmiş tatlılar,
güneşin tadını çıkaran insanlar.
Güzel gülümseyen insanlar.
Sıcaklık, sıcaklık, sıcaklık...
Yasemin tütsülerinin kokusu eşliğinde keyifle.
Bazen de miden bulanarak
gelince kokular Fas'la,
fazla...
Karanlık da insanlığa dair.
Miskin iticiliği,
batının açgözlülüğü,
dağların sarsıcılığı,
karışık yemekler yemek.
Meridyen her şey demek.
Yine de insana umut veren şeyler vardır.
Kalbimizin ve beynimizin yerini hatırlatan.
Şiirler yazdıran.
Sakin,
aramaktan vazgeçmiş,
dakik.
Sonsuz uzama yayarak dakik.
Hadi affedelim!
Hadi sıfırlayalım!
Hayatın keskin çizgileri yok çünkü.
İyi ki de yok.
