Sakinliğini zorluyor kalbimin aniden öfkelenen bir şimşekten de fazla, daha fazla!
Sessizliği kırıp geçiyor, kırıldığında o sessizlik, gürültüye dönüşüyor etrafta devrilen vazolar, tablolar, ayaklı saatler...
Izdırap, sabaha karşı odanın içine zorla girmeye çalışan tatsız bir ışık ya da gece bir türlü ayık kalmaya izin vermeyen ağırlık, gözleri kapanırken gecenin.
Zamanı sevmiyorum başında beklerken.
Tek bir kelimeyi hatırlıyorum, yaşıyorum, soluyorum, soyuluyorum, susuyorum...
