Soğuk ve kasvetli ormanlarda vazgeçtim bekaretimden
ve beslenmem gereken zamanlarda kan kokusuydu ailem.
Ben seninle bir gün opium içip, deliliğin sınırlarında gezinebilme ihtimalini sevdim.
Bran'da karbonmonoksit sonbaharlar yaşanırdı o zaman,
özlemeye başladım mezarımı.
Ve bu hasret öyle uzun sürdü ki susuzluktan ağır geldi çoğu zaman.
Benim Ishtar'ım vardı, Dagon'um...
Bir de ışık getiren düşmüş meleklerim.
Transilvanya'ya usul usul kar yağıyordu
ve belli bir saatten sonra sokağa çıkmak
yem olmak demekti uluyan çocuklara.
Oysa hiç ısırık izim olmadı benim, hatırladığım.
Kurban resitalinin ortasında masum bir yüzdüm sadece
fırfırlı düşler biriktiriyordum,
aşk şiirleri yazıyordum sevgilime.
Ben insan kalabilme ihtimalini seviyordum sinsi ziyafetlerde.
Tekinsiz davetliler beni zamansız,
amansızca bir griliğe sürükledi o ilk gece.
Ben senin beni dönüştürme ihtimalini sevdim,
ben seninle birlikte beslenebilme ihtimalini sevdim.
