"Yekler dört yol kavşağında insan eti yiyip, kanlarını içip, bağırsaklarını vücutlarına sararlar idi. Betleri benizleri korkunç bir hal almış, yavlak sert sesle bağırışarak, ellerinde üç dişli yaban ve bayrak tutarak, kapkara ulu yüksek dağ gibi vücutlarıyla dikilerek, ateş rengi örgü saçlarını omuzlarına düşürüp, zehirli yılanlarla vücutlarını süsleyip, donatıp yürüyorlardı." Çaştani Bey Hikayesi
Holland Manners dedi ki,
Gelecek olan kıyamet,
kıyametlerden sadece biri.
Engellendiğinde
kurtulacak çok fazla biri.
Ama bekleyecekler bir sonrakini.
"Kazanamayacaksınız!"
diye hiddetlendi melek.
Tabii ki,
tabii ki kazanamayacağız,
niyetimiz bu değil ki.
Peki, o zaman bu kavga neden
diye sordu melek.
Bizim için kavga yok,
kazanmak da
bunun önemli değil.
Biz devam ederiz.
Sadece devam ederiz.
Biz daima buradayız
intiharlarda, engizisyonlarda, ölüm kamplarında...
yalnız olanın aklında ve kalbindeyiz.
Dünya şeytanlara rağmen dönmez,
onlarla birlikte döner,
onlar sayesinde döner.
Yaşayan her insanın kalbinde kötülük oldukça
biz de varız.
İçlerinde şeytan olmasaydı
her biri birer melek olurdu çünkü...
Sonra biraz ağladı
ve biraz sıcaklık aradı
gittikçe kararan melek.
Sonra daha da soğudu her şey...
Kötülüğü en iyi o biliyordu çünkü
kötülüğün bayağılığını,
değiştiremeyeceğini dünyayı.
Bu gizli düzende
ve büyük resimde
yaptıklarımız bir hiç.
Tüm bunların parlak bir sonu yoksa
o zaman niye yapıyoruz, hiç!
Eğer büyük bir anlamı yoksa
en küçük iyilik,
dünyadaki en büyük şey olmalıydı.
Bu yüzden küçük bir iyilik yeterdi,
elinde küçücük bir iyilik vardı...
